Szkarlatyna, inaczej zwana płonicą, to ciężka choroba wywoływana bakterią paciorkowca. Występuje ona stosunkowo rzadko, jednak może doprowadzić do ciężkich powikłań. Jak ją rozpoznać i leczyć? Przedstawiamy krótki poradnik.

W jaki sposób dochodzi do zarażenia?

Szkarlatyna jest chorobą przenoszoną drogą kropelkową – na przykład przy kichaniu bądź kaszlu – poprzez zakażone przedmioty lub przez bezpośredni kontakt z chorym. Ponadto, niektóre osoby mogą być nosicielami schorzenia, nie chorując na nie. Wynika to z faktu, że objawy płonicy ujawniają się tylko wtedy, gdy zarażony jest wrażliwy na toksyny, które uwalniają paciorkowce. Pierwsze objawy pojawiają się zwykle od 2 do 5 dni po wniknięciu drobnoustroju do organizmu.

Objawy szkarlatyny

Do typowych objawów szkarlatyny należą gorączka, bóle brzucha (niekiedy wymioty) i ból gardła z typowym nalotem na migdałkach. Charakterystycznymi są też bóle mięśniowe i wysypka na plecach, szyi, pośladkach czy klatce piersiowej oraz w zgięciach łokci, pod pachami czy pod kolanami, a także na twarzy. Wysypka nie uwidacznia się jednak wokół nosa i w okolicy ust, tworząc biały trójkąt, zwany Trójkątem Fiłatowa. Po ustąpieniu plamek, zaczynają się one zwykle łuszczyć. Oprócz tego, język dziecka może pokryć się białym nalotem, by z czasem przybrać intensywną, malinową barwę z wyraźnie powiększonymi brodawkami smakowymi.

Leczenie szkarlatyny

Szkarlatynę leczy się antybiotykami (przyjmowanymi zwykle przez 10–14 dni), które przepisze lekarz i zgodnie z jego zaleceniami, aby stężenie leku we krwi pozostawało na stałym poziomie. W przypadku wysokiej gorączki, po konsultacji z lekarzem możesz podać dziecku lekarstwa obniżające gorączkę oraz stosować mokre okłady (w temperaturze niższej o około 2 stopnie niż temperatura ciała malucha). Pamiętaj, by zadbać o odpowiedni poziom nawodnienia organizmu dziecka i regularnie wietrzyć mieszkanie. Po zakończeniu leczenia, ze względu na możliwość wystąpienia niebezpiecznych powikłań (takich jak gorączka reumatyczna czy zapalenie mięśnia sercowego), konieczna jest wizyta kontrolna oraz czas na rekonwalescencję. Najlepiej, aby przez około tydzień pozostało w domu, by wrócić do pełni sił. Pamiętaj, że całość procesu leczenia powinna przebiegać pod opieką lekarza specjalisty.