Dlaczego dziecko wystawia język kiedy się skupia?

Niektóre dzieci, wykonując określone zadania, mają tendencje do nieświadomego wystawiania języka. Jakie są przyczyny takiego zachowania i czy jest czym się martwić? Okazuje się, że naukowcy odnaleźli już odpowiedź na nurtujące wielu rodziców pytanie. Przyjęło się, że dzieci wystawiają język, kiedy muszą wysilić się myślowo nad trudnym dla nich zadaniem. Czy jest to jednak prawda? Jak dowiodły badania – nie do końca.

Przyczyny wystawiania języka

Grupa uczonych obserwowała zachowanie kilkunastu dzieci, z których każde miało szereg zadań do wykonania. Każde z zadań oparte było na odmiennym rodzaju aktywności: zwinności i precyzji, komunikacji i naśladownictwu oraz pamięci.

Badania te pozwoliły na zaprzeczenie teorii, jakoby wysuwanie języka łączyło się jedynie z procesami myślowymi. Okazało się, że występuje silna zależność pomiędzy pracą rąk a językiem. Maluchy najczęściej wysuwały go w przypadku zadań związanych z komunikacją, kiedy to naukowiec stukał w blat stołu, a dziecko miało dotknąć mebla otwartą dłonią (później role zmieniały się). Wynika z tego, że język, tak samo jak i ręce, służy komunikacji. W związku z tym dzieci, chcąc ułatwić sobie porozumiewanie się, oprócz dłoni używają też języka. Gra „zapukaj-dotknij” zmusza dzieci do szybkiej reakcji i wiąże się z komunikacją za pomocą gestów.

Co ważne, nawyk wysuwania języka spotykany jest najczęściej do szóstego roku życia – później zanika.

Wysuwanie języka u niemowląt

W przypadku niemowląt, wystawianie języka może być sposobem na poznawanie oraz badanie otaczającego go świata. Kiedy ich małe rączki nie są jeszcze zbyt sprawne manualnie, pomagają sobie one w ten sposób. W momencie gdy maluch nauczy się wkładania przedmiotów do ust – nawyk stopniowo powinien zanikać.

Dlaczego dziecko wystawia język kiedy się skupia?

Wystawianie języka a komunikacja

Ruchy wykonywane rękami, ale też mimika (w tym wysuwanie języka), pomagają maluchom w kontaktowaniu się z otoczeniem. Jest to zwykle zachowanie naturalne, choć niekiedy może być też objawem niektórych chorób neurologicznych, endokrynologicznych lub zespołów genetycznych. W tych przypadkach jednak będą towarzyszyć mu też inne objawy. Jeśli mimo wszystko zachowanie dziecka Cię niepokoi, warto udać się na konsultację do lekarza pediatry bądź neurologa.