Skala Apgar to określenie, z którym mieli do czynienia wszyscy rodzice. Na czym jednak skala polega i na jakiej zasadzie przyznaje się w niej punkty?

Skala została opracowana w 1952 roku a wprowadzona w 1953. Została opracowana przez dr Wirginię Apgar i stosowana jest do dzisiaj. Dzięki niej lekarze i położne w prosty sposób mogą się zorientować czy dziecko jest zdolne do życia poza łonem matki oraz jak wygląda jego stan zdrowia po przyjściu na świat. Badanie jest przeprowadzane czterokrotnie (a przynajmniej dwukrotnie): w pierwszej, trzeciej, piątej i dziesiątej minucie życia. Na każde z nich składa się pięć testów, których wynik jest oceniony w skali 0–2. Następnie wynik jest sumowany.

Za co przyznaje się punkty?

Punkty przyznaje się na podstawie pięciu testów: ocenia się kolor skóry (sina lub różowa), puls, reakcję na bodźce takie jak wprowadzenie cewnika do nosa, drażnienie podeszw stóp, napięcie mięśni (ocenia się czy są wiotkie czy sprężyste), czynność akcji serca plus puls i oddech (za głośny płacz dziecko otrzymuje 2 punkty).

Co oznacza punktacja?

Skala wygląda następująco:

10–8 – bardzo dobry stan zdrowia dziecka

7–5 – średni stan zdrowia, dziecko potrzebuje np. udrożnienia dróg oddechowych i podania tlenu

4–0 – ciężki stan zdrowia, zamartwica, dziecko potrzebuje natychmiastowej pomocy medycznej

Warto pamiętać, że wysoki wynik w skali nie świadczy o tym, że problemy zdrowotne nie pojawią się w przyszłości, i na odwrót – niski wynik nie wyklucza, że dziecko będzie rozwijać się prawidłowo. Skala Apgar służy tylko do oceny stanu zdrowia dziecka w pierwszych chwilach po porodzie i nie determinuje jego dalszego rozwoju.